En toen was het 2018…
En toen was het 2018…
Allereerst, voor iedereen: de beste wensen voor het nieuwe jaar! Op het moment van schrijven ben ik zo’n 5 uur onderweg met het vliegtuig van Schiphol naar Philadelphia. Het voelt nog een beetje onwerkelijk dat ik nu echt weg ben van huis voor 8 maanden. Ik verwacht dat dat besef pas over een week echt begint in te dalen. Voor nu ben ik vooral ook nog aan het bijkomen van de afgelopen weken, want wat is de tijd snel gegaan. Sinds het afronden van mijn stage heb ik een vrij hectische en intense paar weken gehad, het was een tijd van veel afscheid, inpakken en het regelen van de laatste dingen (ik ben er achter gekomen dat er echt bizar veel “laatste dingen” zijn). Tegelijkertijd stonden de afgelopen weken ook in het kader van nog even genieten en ontspannen met vrienden en familie, onder meer tijdens de feestdagen.
De week voor kerst
In de week van 18 december was het vooral zorgen dat ik de laatste dingen in Deventer af kon ronden. Dat betekende onder ander andere de laatste orkestrepetitie, waar speciaal afgesloten werd voor mij met het thema van de film ‘How to Train Your Dragon’ (mooi stuk voor hoornisten). Hoewel ik natuurlijk een geweldig avontuur tegemoet ga deed het toch wel even pijn om het orkest achter te laten, komend voorjaar spelen ze een schouwburgconcert met filmmuziek namelijk, dat ik nu moet missen. Mijn hoorn is overigens niet mee naar Amerika, want ik wilde niet riskeren dat hij niet zou passen in de cabine. In dat geval had ik moeten betalen voor een extra stoel (en dat is enorm duur!). De andere optie was om hem met mijn grote koffer in te checken voor de ruimbagage, maar iedereen die wel eens heeft gezien hoe luchthavenpersoneel vliegtuigen in en uit laden zal begrijpen dat ik me daar ook niet geheel fijn bij voelde. Gelukkig is mijn belangrijkste onderdeel van mijn hoorn wel mee! Mijn mondstuk heb ik bij me zodat ik een instrument zou kunnen lenen/huren om toch te kunnen blijven spelen. Komende week ga ik eens op verkenning om te kijken of ik lid kan worden van het campus orkest.
Goed, terug naar de week van 18 december. Het was ook een week van veel feestjes en borrels. Donderdagavond was het eindejaarsfeest van de gemeente en op vrijdag was het de laatste dag van het jaar voor mijn honoursprogramma PKP, die traditioneel wordt afgesloten met een kerstborrel en eventueel wat te eten. Ook zaterdagavond was het raak, want toen gaf ik zelf een feestje voor mijn vrienden uit Deventer. Drie avonden op rij was het super gezellig en leuk, maar ook laat, dus ik was blij dat de kerstdagen voor de deur stonden.
Tussen alle feestjes door ben ik verder de hele week druk geweest met het opschonen en inpakken van mijn kamer. Hoewel Dirk (mijn vriend) zijn intrek neemt in mijn kamer waardoor ik alle meubels dus kon laten staan moest er toch nog een hoop verplaatst worden naar mijn ouders. Zo moest mijn kledingkast leeg en ook alle andere kastjes heb ik eens uitgemest. Ik was best verbaasd over hoe veel een mens kwijt kan op 18m2. Uiteindelijk hebben we de hele auto vol kunnen laden met volle verhuisdozen en het cavia-hok.
Kerst en oud en nieuw
De feestdagen heb ik uitgebreid gevierd met familie (kerstavond bij mijn ouders en eerste kerstdag bij de familie van Dirk). Op eerste kerstdag heb ik ook mijn broer(tje) al gedag gezegd, want die vertrok op vakantie naar Denemarken. Op tweede kerstdag konden we heerlijk rustig aan doen en zijn we ’s avonds naar vriendinnen van mij gegaan om Kolonisten van Catan te spelen. In de dagen die volgden had ik alle tijd om de laatste spullen te kopen en mijn koffer vast in te pakken. Ook had ik nog tijd om een dagje met Maaike naar de sauna te gaan. Kortom, veel ontspannen en echt even vakantie vieren kon gelukkig nog.
Op 30 december hebben we in Hoofddorp een afscheids-/vroeg verjaardagsfeestje gevierd. Mijn ouders zijn vandaag en morgen jarig, ik aan het eind van de maand. Met allerlei Amerikaanse lekkernijen (donuts, brownies, muffins!) in plaats van gebak hebben we een gezellig feestje gehad. Daarna rolden we zo oudjaarsdag in. We (mijn ouders, Dirk en ik) hebben 2017 afgesloten met spelletjes.
En ja… dan is het ineens de dag voor je vertrekt. Alles had ik gelukkig al ingepakt dus op nieuwjaarsdag ben ik samen met Dirk nog een dagje op stap gegaan. We zijn allebei nogal dierentuingek dus gingen we naar Blijdorp. Heerlijk een dagje uitwaaien en dieren kijken om alle zenuwen even te vergeten. Met als afsluiter ’s avonds andijviestamppot (want dat zal ik de komende 8 maanden vast niet krijgen) en een filmpje op de bank voelde het eigenlijk nog helemaal niet alsof ik aan de voet stond van een mega-avontuur.
De dag van vertrek
Totdat de wekker vanochtend ging en de “goede reis”-berichtjes binnen kwamen (dank aan iedereen daarvoor trouwens!). Dan komt het ineens binnen, je moet naar Schiphol en op Schiphol moet je afscheid nemen. Dat was zeker wel even pittig en ineens kwamen er ook nog flinke zenuwen opzetten, dus leuk was anders. Gelukkig wordt je enorm geleefd en had ik onderweg niet veel tijd om daar over na te denken, je vliegt (letterlijk en figuurlijk) van hot naar her, en je gooit jezelf in een achtbaan van verschillende formulieren, controles en andere bureaucratie die nodig is voor het veilig vliegen, maar daar vertel ik later meer over.
Ik ben inmiddels bijna 21 uur wakker namelijk, dus een uitgebreid reisverslag volgt. In ieder geval kan ik melden dat ik na twee vluchten goed en veilig aangekomen ben op mijn bestemming voor vandaag. Vannacht slaap ik in een motel in Detroit, morgen neem ik de bus naar de campus in Lansing.
